Głośnik 522W był produkowany przez amerykański koncern Western Electric w latach 20. XX wieku. Firma, której początki sięgają 1856 roku, specjalizowała się w produkcji i sprzedaży sprzętu z zakresu łączności, nagłośnienia kinowego oraz w dostarczaniu usług telegraficznych, a później telekomunikacyjnych. Współwłaściciel Western Electric, wynalazca i inżynier Elisha Gray, pod koniec lat 70. XIX wieku bezskutecznie walczył z Alexandrem Bellem o patent na wynalezienie telefonu. Jak na ironię, kilka lat później Western Electric zostało wykupione przez Bell Telephone Company, co pozwoliło na konsolidację i monopolizację rynku telekomunikacyjnego w Stanach Zjednoczonych. Na przełomie pierwszej i drugiej dekady XX wieku przemysł radiofoniczny znajdował się w powijakach, a radio – jako medium – dopiero popularyzowano. Pierwsze, kompletne radioodbiorniki miały się dopiero pojawić, zanim to jednak nastąpiło szukano innych, przystępnych dla potencjalnych odbiorców, rozwiązań. Do odbioru sygnału radiowego służył najczęściej zamknięty w drewnianej lub bakelitowej skrzynce odbiornik o prostej konstrukcji (zaopatrzony niekiedy we wzmacniacz), do którego podłączano kolejne przystawki: antenę, głośnik, uziemienie. Głośnik 522W stanowił uzupełnienie radioodbiornika, umożliwiające korzystanie z urządzenia. Budowa modułowa była ekonomiczna i sprzyjała wykorzystaniu posiadanego już sprzętu.
Głośnik 522W, pod względem konstrukcyjnym, jest nieco powiększoną słuchawką telefoniczną. Membranę i przetwornik akustyczny zamknięto w metalowej puszce. Do podłączania z odbiornikiem służy kabel w oplocie bawełnianym, zakończony dodatkową tasiemką, którą przywiązywano do obudowy, tak by zabezpieczyć wtyczki przed przypadkowym rozłączeniem. Dźwięk wydobywający się z głośnika, by był słyszalny, wymagał zamontowania tuby rezonansowej. W tym celu głośnik 522W zaopatrzono w cylindryczne zakończenie otworu głośnikowego, które umożliwiało zamontowanie na niej tuby wykorzystywanej w popularnych wówczas w Stanach Zjednoczonych gramofonach typu Victor czy fonografach. Głośnik w 1922 roku kosztował dwanaście dolarów, był więc tańszy niż tuba. Zamontowana na głośniku czarna tuba w kształcie lejka, wykonana z tworzywa sztucznego, nie jest oryginalnym przedmiotem z epoki. To – prawdopodobnie – dodatek późniejszego użytkownika, mający wzmocnić siłę głosu.

Opracowanie: Filip Wróblewski