Magnetowid MTV-10 jest urządzeniem umożliwiającym dokonywanie zapisu i odczytu dźwięków oraz obrazów czarno-białych na taśmie magnetycznej. Urządzenie umożliwia rejestrację audycji zgodnych ze standardem ORIT emitowanych w programie telewizyjnym oraz dokonywanie zapisu własnego przy użyciu specjalnej kamery telewizyjnej. Magnetowid MTV-10 jest przeznaczony do zastosowań półprofesjonalnych, a przede wszystkim do użytku domowego, dla celów szkoleniowych, popularnonaukowych i tym podobnych. Urządzenie zaprojektowali – związani z Zakładami Artystyczno-Badawczymi warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych – Zbigniew Orliński, Bohdan Ufnalewski i Wojciech Wybieralski. W 1972 roku Zakłady Radiowe im. Marcina Kasprzaka uruchomiły produkcję magnetowidu MTV-10. Tym samym model ten jest pierwszym polskim magnetowidem szpulowym. Jest wzorowany na magnetowidzie Philips LDL-1001, stosowanym do zapisu i odtwarzania obrazu monochromatycznego oraz dźwięku na chromowanych taśmach półcalowych. Magnetowid w latach 70. XX wieku stanowił luksusowe wyposażenie szkół, domów kultury, klubów, komitetów PZPR. Uruchomienie produkcji tych urządzeń miało na celu zaspokojenie potrzeb rynku wewnętrznego w nowoczesny sprzęt przeznaczony do użytku indywidualnego, a także w szpitalach, instytucjach szkolnictwa, placówkach kulturalnych, w służbach specjalnych czy telewizji. Ze względu na pionierski charakter przedsięwzięcia oraz brak doświadczeń rodzimych inżynierów w tej dziedzinie, opracowanie magnetowidu wymagało znacznej ilości prac badawczych w dziedzinie techniki telewizyjnej i pomiarowej. Produkcja małoseryjna magnetowidu MTV-10 trwała do 1978 roku. Wyprodukowano łącznie około sześć tysięcy urządzeń, które znalazły zastosowanie głównie w szkołach. W roku 1974 uruchomiono produkcję następcy MTV-10, magnetowidu kasetowego MTV-20 systemu VRC, umożliwiającego zapis sygnałów telewizji kolorowej.
Na panelu głównym prezentowanego urządzenia widoczne są: włącznik wraz z lampką kontrolną, dwie nasady na szpule taśmy magnetowidowej, zamaskowany mechanizm zapis/odczyt (zapis czarno-białego obrazu telewizyjnego na chromowanych taśmach półcalowych), trzy potencjometry (faza, wizja, fonia), sześć przycisków (zapis, przewijanie w tył-w przód, odczyt, kadr, stop), a także dwa wskaźniki (wizja, fonia) oraz licznik długości taśmy wraz z przyciskiem zerującym. Na bocznej powierzchni magnetowidu znajduje się przewód sieciowy, dwa potencjometry, gniazda wejściowe kamery i mikrofonu oraz przełącznik na dwa gniazda (OTV, mikrofon).

Opracowanie: Piotr Turowski, Filip Wróblewski