Prezentowany pojazd to lekki samochód dostawczy, produkowany w latach 1959-64, w którym na szeroka skalę wykorzystano podzespołu mechaniczne i elementy wyposażenia z samochodu Warszawa M20.
Nysa N59-F posiadała konstrukcję ramową oraz nadwozie w całości wykonane ze stali o konstrukcji szkieletowej, z poszyciem z blach. Jej ciekawym elementem jest podłoga wykonana z drewna (choć samochód wyprodukowano w drugiej połowie XX wieku!). W pojeździe, w sposób typowy dla epoki PRL, dostępne podzespoły wykorzystano niekoniecznie zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem: użyto elementów przedniego zawieszenia przeznaczonych dla samochodów osobowych. Skutkowało to ich przedwczesnym zużyciem i wysoką awaryjnością. Również silnik i układ hamulcowy nie były dostosowane do większej masy, zwłaszcza załadowanego pojazdu
Początkowe modele Nysy powstały jako efekt oddolnej inicjatywy Zakładu Budowy Nadwozi Samochodowych w Nysie, stąd pierwsze egzemplarze były produkowane z wykorzystaniem podstawowych technologii produkcji i ręcznych narzędzi. Lakierownie elementów, z powodu braku odpowiedniej hali, odbywało się na zewnątrz i było ściśle uzależnione od warunków atmosferycznych. Na wyprodukowanie jednego samochodu potrzeba było nawet czterystu pięćdziesięciu godzin.
Model N59 był pierwszym, który oferowano na rynkach zagranicznych. Szczególną popularnością samochody te cieszyły się na Węgrzech.
Pomimo wskazanych niedostatków, dopracowana z pomocą Fabryki Samochodów Ciężarowych w Lublinie, nysa okazała się lepsza od skonstruowanego równolegle w FSO mikrobusu i ostatecznie to ona trafiła do produkcji seryjnej. Ogółem w roku 1959 wyprodukowano 1350 samochodów w trzech wersjach, z czego 200 egzemplarzy sprzedano za granicę.
Prezentowany egzemplarz w latach 2014-2016 został poddany kompleksowej renowacji, która przywróciła mu pierwotny wygląd i oryginalne rozwiązania techniczne. Jest to jeden z zaledwie kilku zachowanych w Polsce oryginalnych furgonów.

Opracował: Szymon Czyżyk