Odbiornik telewizyjny Awangard 55 to zasilana sieciowo superheterodyna z wbudowanym głośnikiem, zaopatrzona w dziewiętnaście lamp elektronowych oraz czarno-biały kineskop. Urządzenie było przeznaczone do odbioru programów telewizyjnych (na jednym z pięciu kanałów) lub stacji radiowych. Awangard był produkowany przez leningradzką Fabrykę im. Nikołaja Kozickiego – jedno z najstarszych, rosyjskich przedsiębiorstw w dziedzinie technologii komunikacyjnych i telekomunikacji. Założona w 1855 roku w Petersburgu, jako warsztaty Siemens i Galske, była jedną z pierwszych fabryk, które uruchomiły produkcję urządzeń telegraficznych. W zależności od potrzeb, profil produkcji wielokrotnie zmieniano. W XX wieku obejmował on między innymi: stacje i odbiorniki radiowe, urządzenia łączności dla floty i armii, a wreszcie produkcję odbiorników telewizyjnych. Model Awangard opracowano w Leningradzkim Instytucie Badań Naukowych nr 380. Wyprodukowano dwa modele telewizora: Awangard TL-1 i Awangard 55. Ten drugi różni się od poprzednika obudową, z której wyeliminowano górną pokrywę, pod którą krył się głośnik i pokrętła regulacyjne. W zmodernizowanej wersji pojawił się przełącznik kanałów na bocznej ścianie. Oba modele posiadały wbudowaną antenę umożliwiającą odbiór sygnału ze studia telewizyjnego w bliskiej odległości (od trzech do pięciu kilometrów). Łącznie wyprodukowano ponad sto tysięcy sztuk Awangard TL-1 (1953) i Awangard 55 (1955 -1958). Na przełomie 1956 i 1957 roku w Polsce, w Warszawskich Zakładach Telewizyjnych, uruchomiono produkcję kopii telewizora Awangard TL-1 pod nazwą Wisła.

Opracowanie: Piotr Turowski, Filip Wróblewski